თბილისი

სადაც არ უნდა ვცხოვრობდეთ, მზე ჩვენი ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია, როგორც დედამიწის სინათლისა და სითბოს წყარო.

ეგვიპტური მითის თანახმად, მზის ღმერთი - რა, ცნობილი იყო როგორც სამყაროს შემქმნელი. გამოსახული იყო ცეცხლოვანი დისკოს თავზე. მბობენ, რომ რამ შექმნა ოთხი სეზონი. მას ჰყავდა ორი შვილი, რომლებიც ატმოსფეროდ და ღრუბლებად იქცნენ, მათი შვილები კი ჰაერი და ვარსკვლავები გახდნენ. პოეტები კი ამბობდნენ, რომ ადამიანები რას ცრემლებისგან გაჩნდნენ.

ბერძნული მითოლოგიის მიხედვით, ჰელიოსსა და აპოლოსს, წინ უძღოდათ მზის ღმერთი, რომელიც პასუხს აგებდა ლოგიკასა და გონიერებაზე. ამ პერიოდში, მზის მოგზაურობა, ყოველწლიურად, სიკვდილისა და სიცოცხლის უწყვეტ ციკლად მიიჩეოდა. შუა ზამთარი ასოცირდებოდა სიკვდილთან. ბელთანი, უძველესი დღესასწაული იყო, რომელიც მაისში იმართებოდა, პატივს მიაგებდნენ მზის ღმერთს და ზეიმობდნენ ზაფხულის დასაწყისს.

კორეელებისთვის მზის, მთვარისა და ვარსკვლავების წარმოშობის ისტორიები ერთმანეთთან არის კავშირში. ამ მითის მიხედვით, იყო სამი და: ჰესუნი, თალსუნი და პელსუნი. ერთხელ, როდესაც ტყეში სასეირნოდ წავიდნენ, ვეფხვი დაედევნათ. გოგონები გაიქცნენ და ცაზე აძვნენ. ჰესუნი – მზედ იქცა, პელსუნი – ვარსკლავებად, თალსუნი კი მთვარედ.

ქართველების დამოკიდებულება მზის მიმართ, ძველ დროში, კარგად ჩანს ხალხური ლექსში:

მზე დედაა ჩემი,

მთვარე – მამა ჩემი,

ეს წვრილ-წვრილი ვარსკვლლავები

და და ძმაა ჩემი.

არ დაგავიწყდეთ, რომ მზე ვიტამინი D - ს საბადოა და აუცილებლად უნდა მიიღოთ დღიურად მისი გარკვეული დოზა.